نبودت

جون کندم و رفتم بغض خوردم و رفتم مثل سایه آمدم و مثل غریبه رفتم از ابتدا اضافی بودم من با گریه حماقت رفتم دیگر دلم همسفر نمیخواد من بدون روحم رفتم آسمان آبی ساختم و مه غم دیدم و رفتم یه خطا را دو بار دیدم قابل بخشش نبود و رفتم به پشت سر نگاه نکردم و با هر چه غم که بود رفتم تمام راه را خیره ماندم به پاهای گناه کارم حیف قدم های بی منتم که برای هیچ و پوچ برداشتم دیگر خیال برگشت ندارم من رفتم و فراموش نکردم ۹۶/۰۵/۱۷ فریدون حیدریان ,های,گناه,کار ...ادامه مطلب